Μια γέφυρα ιστορίας που συνδέει τη Σμύρνη με τη Νέα Σμύρνη δημιουργεί το Ψηφιακό Μουσείο. Πρόκειται για την πρώτη μόνιμη συλλογή, που αναδεικνύει την ιστορία των Σμυρνιών με έμφαση στην ιστορική συνέχεια, μέσα από αρχειακό υλικό, ήχο, βίντεο, εφημερίδες, φωτογραφίες, διάδραση και δυνατότητα αναζήτησης πληροφορίας από τον επισκέπτη, ο οποίος παρακολουθεί την ιστορία της πόλης από την αρχαιότητα ως και σήμερα, περνώντας από την Καταστροφή και την Προσφυγιά, ακολουθώντας την τύχη των Σμυρνιών και τα ίχνη τους σε κάθε σημείο εξάπλωσής τους, αποτυπώνοντας την προσπάθεια επανίδρυσης μια νέας πόλης και τελικά την εγκατάστασή τους στη Νέα Σμύρνη. Κάποιες από τις κατηγορίες θεμάτων που θίγονται κατά την περιήγηση του επισκέπτη στο νέο Ψηφιακό Μουσείο είναι η ιστορία της Σμύρνης δια μέσου των αιώνων, η οικονομική ανάπτυξη, η συνύπαρξη εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων, η συνάντηση Ανατολής και Δύσης και η σύγκλιση της παράδοσης με τον εκσυγχρονισμό, διατρέχοντας την πόλη των εμπόρων, τα γήπεδα, τα αθλητικά σωματεία, τα τοπόσημα και φθάνοντας ως τη γέννηση της νέας πόλης.
“Το 60% των εκθεμάτων αφορούν στη Σμύρνη και τη ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας, το δε 40% στην ίδρυση της πόλης της Νέας Σμύρνης, τη εξέλιξή της, τα σύμβολά της (η Αγία Φωτεινή, ο Πανιώνιος, η Ευαγγελική Σχολή, το Ιωσηφόγλειο κλπ) και το πως μεταφέρθηκαν, μεταλαμπαδεύτηκαν και ήρθαν με τους πρόσφυγες εδώ. Είναι η πρώτη μόνιμη ψηφιακή συλλογή που δίνει και απόλυτη αίσθηση ιστορικής συνέχειας” επισημαίνει o κύριος Βαγγέλης Χατζατουριάν, υπεύθυνος του Μουσείου, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Νέας Σμύρνης.
Ο κύριος Χατζατουριάν είχε την ιδέα της δημιουργίας μιας μόνιμης συλλογής πριν από μία δεκαετία και σήμερα είναι ιδιαίτερα χαρούμενος και περήφανος που την βλέπει να υλοποιείται και το έργο να ολοκληρώνεται μετά από τόσα χρόνια. “Ξεκινήσαμε το 2007 και η μεγαλύτερη δυσκολία όλα αυτά τα χρόνια ήταν αποκλειστικά και μόνο το γραφειοκρατικό και δημοσιονομικό κομμάτι. Το έργο κόστισε σχεδόν 800.000 ευρώ, εκ των οποίων τα μισά χρήματα ήταν από το ΕΣΠΑ. Πέσαμε ακριβώς πάνω στην κρίση, το έργο μπήκε και βγήκε πάρα πολλές φορές από το φάκελο του υπουργείου προκειμένου να εγκριθεί ή όχι. Τελικά καταφέραμε και εγκρίθηκε, διότι συμφωνήσαμε τα άλλα μισά χρήματα να τα βάλουμε εμείς ως δήμος προκειμένου να μην χάσουμε το έργο”.
Αρμένικης καταγωγής ο ίδιος, ο κύριος Χατζατουριάν έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως και οι περισσότεροι συνδημότες του. “Ο Δήμος διέθετε ούτως ή άλλως μια συλλογή 1200 φωτογραφιών και ήδη από τον αρχικό μας σχεδιασμό είχαμε εντοπίσει όλους τους πιθανούς φορείς επιπλέον υλικού. Βρήκαμε σπάνιο υλικό, που πρώτη φορά θα παρουσιαστεί μέσα από το μουσείο και γι αυτό είμαστε πολύ ικανοποιημένοι”, σημειώνει.
Το αρχειακό και φωτογραφικό υλικό αντλήθηκε από την Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, το Μουσείο Μπενάκη, τη Βιβλιοθήκη της Βουλής, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, τη Γεννάδειο, το Κέντρο Μικρασιατικού Ελληνισμού Νέας Ιωνίας, το ΕΛΙΑ και άλλους ελληνικούς και διεθνείς φορείς, όπως η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και το Μουσείο Γενοκτονίας των Αρμενίων. Συν ένα πλήθος ιδιωτικών συλλογών.
Ιδιώτες Σμυρνιοί, απόγονοι δεύτερης και τρίτης γενιάς ανθρώπων που είχαν ζήσει τα γεγονότα, έμαθαν για το εγχείρημά μας και έφερναν έστω μία φωτογραφία, ένα κειμήλιο, οπότε συλλέξαμε αρκετά πλούσιο υλικό, ντοκουμέντα ακόμα και από την περίοδο της σφαγής.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook ''Θεσσαλονίκη-Ιστορικό Αρχείο''
για να ενημερώνεστε καθημερινά για ιστορικά θέματα της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας
