Η ιστορία της μετακόμισης του ΠΑΟΚ από το Σιντριβάνι στην Τούμπα. Η αγορά της έκτασης, η εθελοντική εργασία του κόσμου του Δικεφάλου, το λαχείο για την οικονομική ενίσχυση, τα εγκαίνια, τα ρεκόρ, οι σταθμοί ενός εμβληματικού γηπέδου
Η αγορά των οκτώ στρεμμάτων γης από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στην περιοχή του γηπέδου του Σιντριβανίου για την δημιουργία νέων σχολών απαιτούσε τη μεταστέγαση του Δικεφάλου και η έκταση ιδιοκτησίας του Ταμείου Εθνικής Αμύνης στην περιοχή της Τούμπας κρίθηκε ως ο κατάλληλος χώρος.
Ο τότε Υπουργός Εθνικής Αμύνης πτέραρχος Γιώργος Θέμελης παραχώρησε τα 30 στρέμματα με την υπ’ αριθμόν 41485 της 11ης Μαΐου 1957 απόφαση παραχωρητηρίου και μάλιστα ανέλαβε ο ίδιος πρόεδρος της επιτροπής ανεγέρσεως νέου σταδίου. Το τίμημα της έκτασης ορίστηκε στο 1,5 εκατ. δραχμές και αποπληρώθηκε από την διοίκηση της ομάδας σε 20 εξαμηνιαίες δόσεις των 75.000 δραχμών. Στις 7 Φεβρουαρίου 1958 παραδόθηκε από επιτροπή αξιωματικών του Γ’ Σώματος Στρατού στους εκπροσώπους του ΠΑΟΚ ο χώρος στην περιοχή της Τούμπας.
Στον χώρο υπήρχαν ακόμη τολ, τα στρατιωτικά παραπήγματα, όπου διέμεναν θύματα του εμφυλίου πολέμου και σεισμόπληκτων και η μετεγκατάσταση των πολιτών κόστισε στον ΠΑΟΚ 70.000 δραχμές. Το συνολικό κόστος της δημιουργίας τους γηπέδου υπολογίστηκε στα 6 εκατ. δραχμές και μάλιστα μόλις το 1,1 εκατ. δραχμές εκταμιεύθηκε από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Από την άνοιξη του 1958 ξεκίνησαν οι χωματουργικές εργασίες και στη συνέχεια προχώρησαν στην κατασκευή του γηπέδου που σχεδίασαν ο αρχιτέκτονας Μηνάς Τρεμπέλας και ο πολιτικός μηχανικός Αντώνης Τριγλιανός. Τις εκσκαφές πραγματοποίησαν συνεργεία του στρατού και το φθινόπωρο ξεκίνησαν τα έργα θεμελίωσης, αφού είχε ολοκληρωθεί η περίφραξη. Η δημιουργία των κερκίδων που θα χωρούσαν 20.000 φιλάθλους ξεκίνησε από ανατολικά.
Ο ΠΑΟΚ για να καλύψει τα έξοδα της ανέγερσης του σταδίου τον Απρίλιο του 1958 προχώρησε στη έκδοση «Λαχείου Υπέρ Ανεγέρσεων του Νέου Σταδίου ΠΑΟΚ», το οποίο κόστιζε 20 δραχμές και από το 1956 η διοίκηση είχε προχωρήσει στην παρακράτηση του 15% των εισπράξεων από τα εισιτήρια για το ταμείο του νέου γηπέδου. Οι φίλοι του Δικέφαλου, εκτός από χρήματα από το περίσσευμά τους, συνείσφεραν στην ανέγερση του γηπέδου και με αρκετές εργατοώρες εθελοντικής εργασίας!
Ουσιαστικά μέσα σε ένα χρόνο ολοκληρώθηκαν τα έργα για την δημιουργία του γηπέδου και οργανώθηκαν τα εγκαίνια για την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 1959 σε φιλική αναμέτρηση με την ΑΕΚ (1-0 με σκόρερ τον Κώστα Κιουρτζή). Η παρουσία του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή, αλλά παραβρέθηκαν αρκετοί Υπουργοί της Κυβέρνησης του, ενώ η μπάλα για την πρώτη σέντρα έπεσε στις 5:30 από αεροπλάνο της Αεροπορικής Βάσεως Σέδες.
Την ημέρα των εγκαινίων παραβρέθηκαν 15.000 φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, όση και η χωρητικότητα του γηπέδου στους πρώτους μήνες, ενώ στη συνέχεια αυξήθηκε σε 20.000 για να φτάσει με έργα επέκτασης τις 45.000 στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Το φράγμα των 20.000 θεατών έσπασε στις 28 Απριλίου 1963 στην ισόπαλη (1-1) αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό (20.131), ενώ οι 30.000 ξεπεράστηκαν στις 19 Μαρτίου 1967 στη νίκη επί του Ολυμπιακού με 2-0 (31.504). Το απόλυτο ρεκόρ είναι στα 45.252 εισιτήρια και έγινε στις 19 Δεκεμβρίου 1976 στην ισόπαλη (0-0) αναμέτρηση με την ΑΕΚ.
Το 1981, μετά την τραγωδία του σταδίου Καραϊσκάκη μειώθηκαν οι θέσεις σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας και η χωρητικότητα του έπεσε στις 41.073 θέσεις, ενώ το 1998 τοποθετήθηκαν σε όλες τις θύρες καθίσματα για να γίνουν πλέον 32.000 οι θέσεις και τα πρόσθετα μέτρα ασφαλείας το έριξαν στις 28.701 θέσεις.
Στις 22 Μαρτίου 1980 κατέρρευσε τμήμα της θύρας 8 του γηπέδου ως αποτέλεσμα του σεισμού των 6.5 Ρίχτερ που είχε γίνει ενάμισι χρόνο νωρίτερα στην Θεσσαλονίκη και ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκε να αφήσει το γήπεδο για ένα χρόνο μέχρι να αποκατασταθούν οι σοβαρές ζημιές.
Τα εγκαίνια
Δεκαπέντε χιλιάδες φίλαθλοι είχαν κατακλύσει τις κερκίδες, ενώ αμέτρητοι ήταν οι όρθιοι θεατές στα πρανή πάνω από τις κερκίδες και στο χώρο που σήμερα βρίσκεται η θύρα 8. Μετά από εικοσάλεπτη καθυστέρηση ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ενημέρωσε ότι δεν θα παρευρισκόταν τελικά στα εγκαίνια και ανέθεσε στον υπουργό Βιομηχανίας, Νικόλαο Μάρτη να αποκαλύψει την αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα σταδίου, η οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα, στην είσοδο της Θύρας 1.
Η μπάλα του αγώνα ερρίφθη από ένα αεροπλάνο της ΕΒΑ, γεγονός που εντυπωσίασε τους θεατές, όχι όμως τόσο όσο το γκολ του Κουρτζή στο 20ο λεπτό, που έκρινε τον αγώνα διάρκειας εβδομήντα λεπτών με την Ένωση. Στην ανάπαυλα, ο πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας κ. Ανδρεάδης ανακοίνωσε ότι συνδράμει με το ποσό των 50.000 δραχμών, προκειμένου το γήπεδο του ΠΑΟΚ να αποκτήσει τάπητα στίβου, προκαλώντας νέο κύμα ενθουσιασμού.
“Το νέον γήπεδον, τέλειον από πάσης απόψεως, με καταπράσινον τον αγωνιστικό χώρο παρουσίαζε ένα σπάνιον εις μεγαλοπρέπειαν θέαμα”, ανέφερε το ρεπορτάζ που δημοσίευσε την επόμενη ημέρα η εφημερίδα Μακεδονία. Για τη Βόρειο Ελλάδα ήταν πρωτόγνωρο να διαθέτει ένα γήπεδο χλοοτάπητα. Άλλωστε, σε όλη τη χώρα, μόνο το γήπεδο του Παναθηναϊκού είχε χόρτο, εκείνη την περίοδο.
Ο αείμνηστος Απόστολος Βασιλειάδης, ο πρώτος παίκτης του ΠΑΟΚ που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, είχε περιγράψει σε μία συνέντευξή του (Εφ. Μακεδονία, 31/8/2003) την κατάσταση που επικρατούσε στο γήπεδο, λέγοντας ότι “εκείνα τα χρόνια, πριν από τους αγώνες του ΠΑΟΚ που διεξάγονταν το απόγευμα, γίνονταν και πρωινοί αγώνες άλλων ομάδων, αλλά και τσικό. Οι φίλαθλοι, προκειμένου να βρουν θέσεις για τον αγώνα του ΠΑΟΚ, μαζεύονταν από το πρωί στο γήπεδο και για να ξεγελάσουν την πείνα τους έπαιρναν μαζί τους ψωμί και τυρί. Όταν έφτανε η ώρα για το παιχνίδι το ψωμί είχε ήδη ξεραθεί. Έτσι βγήκε η έκφραση «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί». Στις κερκίδες η πλειοψηφία ήταν Μικρασιάτες και Πόντιοι, ενωμένοι σαν μια γροθιά”.
Βίντεο απο τις κορυφαίες στιγμές της αθλητικής ιστορίας του ΠΑΟΚ:
Οι θρυλικές ανατροπές του σκορ απο τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα
