Η πόλη της Θεσσαλονίκης υπήρξε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου, πράγμα που αντανακλάται στα πλείστα μνημεία -ιδιάιτερης αρχιτεκτονικής αξίας- της περιόδου, που διασώζονται έως και σήμερα. Το 1988, δεκαπέντε μεσαιωνικά μνημεία, που χρονολογούνται από τα Παλαιοχριστιανικά χρόνια (4ος αι. μ.Χ.) εως και την Υστεροβυζαντινή περίοδο (13ος - 14ος αι.) εντάχθηκαν στον κατάλογο της UNESCO ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.
- Τα βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης (4ος - 5ος αι.)
- H Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου (4ος αι.)
- Η βασιλική της Παναγίας Αχειροποίητου (5ος αι.)
- Η βασιλική του Αγίου Δημητρίου (7ος αι.)
- Ο ναός του Οσίου Δαυίδ (Μονή Λατόμου) (6ος αι.)
- Ο ναός της Αγίας Σοφίας (8ος αι.)
- Ο ναός της Παναγίας των Χαλκέων (11ος αι.)
- O ναός του Αγίου Παντελεήμονα (14ος αι.)
- Ο ναός των Αγίων Αποστόλων (14ος αι.)
- Ο ναός του Αγίου Νικολάου του Ορφανού (14ος αι.)
- Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης (13ος αι.)
- Ο ναός του Σωτήρος (14ος αι.)
- Η Μονή Βλατάδων (14ος αι.)
- Ο ναός του Προφήτη Ηλία (14ος αι.)
- Τα βυζαντινά λουτρά (14ος αι.)
