Να μιλάς για τον έρωτα με τις σιωπές και τις ανάσες σου!
Ο έρωτας δεν είναι σαν την αγάπη που θέλει πράξεις και θυσίες!
Ο έρωτας θέλει ανάσες γρήγορες, βαθιές, τόσο έντονες που νομίζεις πως είναι οι τελευταίες με τις οποίες γεμίζουν τα πνευμόνια σου.
Είναι από εκείνες τις ανάσες που φουσκώνεις ολόκληρος και τελικά ξεφυσάς ανακουφισμένος που έχεις άλλο ένα δευτερόλεπτο για να εισπνεύσεις τη μυρωδιά αυτού του τόσο παλαιωμένου κρασιού που λέγεται ΕΡΩΤΑΣ!
Θέλει σιωπές ο έρωτας κι όχι λόγια, όχι υποσχέσεις και δακρύβρεχτες συζητήσεις!
Θέλει χημεία, αμοιβαιότητα κι όχι την ύπαρξη των απωθημένων… Δε θέλει άγκυρα ο έρωτας καρδιά μου, κι από σταθερότητα δε λογαριάζει.
Στον έρωτα δε χωράνε τα ” για πάντα” και τα “ποτέ”! Στον έρωτα όρια δεν ορίζονται!
Ή θέλεις ή δε θέλεις!
Ζεις το τώρα, ζεις την κάθε στιγμή χωρίς να θεωρήσεις τίποτα από αυτά δεδομένο κι απλώς αφήνεσαι λες και ξαπλώνεις στο απαλό καλοκαιρινό κυματάκι της θάλασσας που σε κρατάει ξαπλωμένο στην επιφάνεια!
Δε χρειάζεται φόβο ο έρωτας!
Δεν είναι για τους δειλούς ο έρωτας!
Δεν τάζει μονιμότητα ο έρωτας!
Κι αν πληγωθείς;
Δεν πειράζει!
Ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που μπόρεσαν να αισθανθούν και που τόλμησαν να πονέσουν, που άντεξαν να πάρουν το ρίσκο και να βουτήξουν στη λαίλαπα του πάθους και της ερωτικής επιθυμίας!
Μίλα ψιθυριστά όταν μιλάς για τον έρωτα…
Μίλα με τη σιωπή σου, με το χάδι σου, με τη ματιά σου, ίσως και με τις αναπνοές σου…!
Κι όταν θα έχεις ξεκαθαρίσει το συναίσθημα αυτό μέσα σου και θα το απολαμβάνεις – είτε σε πονά, είτε όχι- τότε μην περιμένεις να βρεις λύτρωση…
Ο έρωτας δε χαρίζει λυτρώσεις, δεν επιστρέφει όσα του χαρίζεις, ούτε απαιτεί!
Ο έρωτας απλώς εμπνέει!
Της Μαρίας Σμυρνιωτάκη.
