1. Δώστε στο παιδί μια λίστα με 10-12 σταθερούς και κατανοητούς κανόνες, όπως “καθόμαστε στο ειδικό καρεκλάκι στο αυτοκίνητο, δεν δαγκώνουμε, πηγαίνουμε για ύπνο μόλις το λέει ο μπαμπάς ή η μαμά κ.λπ”. Προσοχή: Δεν πρέπει να διαπραγματεύεστε για τέτοιους κανόνες!
2. Ενημερώστε το παιδί πως για θέματα όπως ποια βιβλία μπορεί να διαβάσει, ποια παιχνίδια μπορεί να πάρει στο αυτοκίνητο κ.λπ. θα επιλέγει το ίδιο. Βοηθήστε το να καταλάβει ποιες είναι οι δικές του επιλογές και ποιες όχι.
3. Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ επιθυμιών και αναγκών. Σε καταστάσεις όπως η πείνα, ο πόνος, ο φόβος υπάρχει ανάγκη να αντιδράσετε άμεσα. Αν όμως το παιδί κλαίει για άλλους λόγους, πιθανότατα εξαιτίας μιας απογοήτευσης ή για μια επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε, δεν χρειάζεται να το μαλώνετε ή να του φωνάζετε. Πείτε του απλώς πως καταλαβαίνετε πώς νιώθει.
4. Μην αρκείστε σε μια απαγόρευση. Το παιδί πρέπει να ξέρει το λόγο για τον οποίο του απαγορεύετε να κάνει κάτι, διότι μόνο έτσι δεν θα το επαναλάβει. Αντί να πείτε “μην παίζεις με το μαχαίρι”, εξηγήστε το γιατί: “μην παίζεις με το μαχαίρι, γιατί μπορεί να κοπείς και μετά θα πονάς”.
5. Ζητήστε με ήρεμο τόνο φωνής να σας εξηγήσει το λόγο που αναποδογύρισε το πιάτο του ή πέταξε με δύναμη το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα. Αφήστε το να σας πει τι είναι αυτό που το ώθησε να κάνει αυτήν την πράξη και στη συνέχεια ρωτήστε το αν πραγματικά πιστεύει πως είναι σωστή. Με τον τρόπο αυτό το βοηθάτε να συνειδητοποιήσει το λάθος του.
6. Μην υποχωρήσετε σε πείσματα, θυμούς ή επιθετικές συμπεριφορές. Αν το παιδί είναι σε μέρος που δεν μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, αγνοήστε το.
7. Δώστε έμφαση στο “όχι”. Πείτε το σταθερά και με νόημα.
8. Διατηρήστε πάντα τη δύναμη του ρόλου σας ως γονιός. Μην ξεχνάτε πως δεν χρειάζεται πάντα να αιτιολογείτε τους κανόνες που θέτετε.
9. Μην απειλείτε ή υπόσχεστε πράγματα στο παιδί, αν δεν είστε σίγουροι πως θα τα τηρήσετε. Έτσι μειώνετε την εμπιστοσύνη του σ' εσάς.
Προσοχή!Το ξύλο δεν αποτελεί μέσο πειθαρχίας
